0 00
 |
Harvard tayfsal sınıflama sistemi nedir? |
Harvard tayfsal sınıflaması, yıldızların tayflarına göre bir harf ve rakamdan oluşan bir sınıfa dahil edilmesidir. Örneğin Güneş G2, Vega A0, Polaris F3 sınıfındadır.
Tayfsal sınıflama
Yıldızların görünür parlaklıklarının ölçülmesine dair uğraşlar fotoğraf çekme teknolojisinin gelişmesi ve astronomide kullanılması ile hız kazanmıştır. Yıldız tayflarının daha detaylı incelenebilmesi yıldızların tayfsal sınıflaması çalışmalarını da doğrudan etkilemiştir.
Gelişmeler
20. yüzyılın başlarında Fraunhofer çizgileri açıklanmış, Kirchhoff spektrum yasaları ortaya koyulmuş, Secchi sınıflaması yapılmış, Annie Jump Cannon (1863-1941) ve arkadaşları binlerce yıldızı tayfındaki hidrojen çizgilerine göre alfabetik olarak A, B, C.. şeklinde
sınıflandırmıştır.
Harvard çalışmaları
Harvard Gözlemevi'nde yapılan bu çalışmalarda (1912) yıldızlar arasındaki farklar incelenerek daha önce yapılan sınıflama sistemine ait kategoriler alt gruplara ayrılmıştır.
Harvard tayfsal sınıflamasına (İng: Harvard spectral classification) göre sınıflar arasında geçiş yapılırken yıldıza ait sürekli ve çizgi tayfları da geçiş gösterir.
Harvard sınıflamasına göre 10 sınıf ve 10 alt sınıf vardır. Alt sınıflar ana sınıfa ait harfin yanına 0-9 arasındaki rakamlar yazılarak gösterilir: K1, G5 gibi..
Yöntem
Yıldızlar hidrojen soğurma çizgilerinin şiddetlerine göre en şiddetliden en zayıfa olmak üzere A'dan P'ye kadar isimlendirilmiş ve daha sonra yapılan çalışmaların ardından bazı harfler atılarak O – B – A – F – G – K – M sınıfları elde edilmiştir. Örnek
Harvard tayfsal sınıflama yöntemi günümüzde de kullanılmaktadır. Örneğin Güneş G2, Vega A0 sınıfındandır.
Harvard tayfsal sınıflamasındaki sıralama aynı zamanda sıcaklık ve renk sıralamasıdır ve tek boyutludur. Yıldızların daha detaylı sınıflaması 1943 yılında ışıtma gücüne dayanan Morgan-Keenan (M-K) tayfsal sınıflama sistemi ile ortaya koyulmuştur.
Yıldızların görünür parlaklıklarının ölçülmesine dair uğraşlar fotoğraf çekme teknolojisinin gelişmesi ve astronomide kullanılması ile hız kazanmıştır. Yıldız tayflarının daha detaylı incelenebilmesi yıldızların tayfsal sınıflaması çalışmalarını da doğrudan etkilemiştir.
Gelişmeler
20. yüzyılın başlarında Fraunhofer çizgileri açıklanmış, Kirchhoff spektrum yasaları ortaya koyulmuş, Secchi sınıflaması yapılmış, Annie Jump Cannon (1863-1941) ve arkadaşları binlerce yıldızı tayfındaki hidrojen çizgilerine göre alfabetik olarak A, B, C.. şeklinde
sınıflandırmıştır.
Harvard çalışmaları
Harvard Gözlemevi'nde yapılan bu çalışmalarda (1912) yıldızlar arasındaki farklar incelenerek daha önce yapılan sınıflama sistemine ait kategoriler alt gruplara ayrılmıştır.
Harvard tayfsal sınıflamasına (İng: Harvard spectral classification) göre sınıflar arasında geçiş yapılırken yıldıza ait sürekli ve çizgi tayfları da geçiş gösterir.
Harvard sınıflamasına göre 10 sınıf ve 10 alt sınıf vardır. Alt sınıflar ana sınıfa ait harfin yanına 0-9 arasındaki rakamlar yazılarak gösterilir: K1, G5 gibi..
Yöntem
Yıldızlar hidrojen soğurma çizgilerinin şiddetlerine göre en şiddetliden en zayıfa olmak üzere A'dan P'ye kadar isimlendirilmiş ve daha sonra yapılan çalışmaların ardından bazı harfler atılarak O – B – A – F – G – K – M sınıfları elde edilmiştir.
Harvard tayfsal sınıflama yöntemi günümüzde de kullanılmaktadır. Örneğin Güneş G2, Vega A0 sınıfındandır.
| Yıldız | Sınıf | Sıcaklık |
| Vega | A0 | 9602 oK |
| Polaris | F3 | 6900 oK |
| Güneş | G2 | 5778 oK |
Harvard tayfsal sınıflamasındaki sıralama aynı zamanda sıcaklık ve renk sıralamasıdır ve tek boyutludur. Yıldızların daha detaylı sınıflaması 1943 yılında ışıtma gücüne dayanan Morgan-Keenan (M-K) tayfsal sınıflama sistemi ile ortaya koyulmuştur.
Bu alana not ekleyebilirsiniz.
Başka bir sorunuz mu var?
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış.
