Sperling'in kısmi bildirim deneyinden sonra ikonik bellek çalışmalarına bir başka katkı 60'lı yılların sonunda Di Lollo tarafında yapılmıştır.

Zamansal bütünleştirme
Zamansal bütünleştirme paradigması duyusal belleğin görsel (ikonik) yanıyla ilgili bir görüştür. İkonik belleğin bilgiyi tutma süresi hakkında yapılan deneyler, ikonik hafızanın saniyenin onda birinden sonra kaybolmaya başladığını göstermiştir.

Deney
5x5'lik bir karesel levhanın bir karesi boş bırakılıp diğer karelerin içine nokta koyulmuştur. Levha deneklere gösterildikten sonra gözlemciden istenen hangi karenin boş olduğunu söylemesidir. Denekler bu noktayı hatırlamakta zorluk çekmemişlerdir.
İkinci aşama
Bu sefer deneklere art arda iki levha gösterilmiştir, öyle ki birinci ve ikinci levhadaki noktalı kareler (herbirinde 25 kare 12 nokta var) üst üste bindiğinde yine bir tane kare boş kalmaktadır. Deneklerden boş karenin hangisi olduğunu hatırlaması istenmiştir.
 

levha1 gösterildikten sonra gizleniyor ve levha2 gösteriliyor.	levha1
levha2, levha1  gizlendikten bir müddet sonra gösteriliyor.	levha2
Denekler, levha1 ve levha2'nin üst üste binmiş halinde boş kalan kareyi hatırlayacaktır.	levha1 + levha2

Bulgu
Birinci levha kapatılmasında sonra ikinci levhanın gösterilmesi arasındaki süre arttıkça deneklerin boş kareyi bulma oranlarının düştüğü gözlemlenmiştir. Görüntüler arası süre 150 milisaniye olduğunda performansın hızla düştüğü görülmüştür.

Sonuç
Duyusal bellekteki ikonik anı kısa sürede (150 ms) sönmeye başladığı için gözlemcinin iki levha arasında örtüşme sağlaması zorlaşmaktadır.