Süleymaniye Camisi'nin inşası tamamlandıktan sonra İstanbul'un birçok semtinden kalabalıklar gelmiş ve az sonra cami ibadete açılacaktır.

Kalabalığın içinden bir çocuk, eliyle minarelerden birini göstererek bağırır:
-Bakın bakın, minare eğri.

Ahali minarede bir eğrilik göremiyordu ama haber Mimar Sinan'a kadar gitmişti. Sinan adamlarını toplayarak oraya geldi ve minareye uzun halatlar bağlattı.
-Çekin, diye bağırdı.

Sonra çocuğa dönerek:
-Bak bakalım yavrum. Minare düzelince haber et.
Adamlar halatlara asılmaya devam ediyordu.

Bir süre sonra çocuk ikna oldu:
-Tamam düzeldi, diye haykırdı.

Ustalardan biri:
-Sinan usta, sen de biliyorsun ki minare eğri değil. Ne demeye bunca adam topladın da şuncacık çocuğun lafıyla sözüm ona minareyi düzelttin.

Sinan cevapladı:
-Tabi ki biliyorum. Bizim yaptığımız çocuğun kafasındaki izlenimi düzeltmek. Sonra sağda solda "minare eğri" diye dolaşır da ahalinin de aklı karışır.