Kocaman bir sofra kurulmuş orta yere..
Sofranın ortasında büyük bir çorba tencere..
Etrafındakilerin çok açlar. 
Ellerinde bir metre uzunluğunda birer kaşık..
Yemeye koyulurlar.
Fakat ne mümkün..
Ağızlarına birer lokma girmediği gibi tenceredeki çorbayı döküp saçmaktan başka bir şey yapamazlar.
Sofradan aç kalkarlar. Bunlar hayat sofrasında yalnızca kendilerini gören benciller..

Sevgiyi gerçekten bilenler..
Kaşığı çorbaya daldırırlar ve karşısındakine uzatırlar.
Her biri bir diğerini doyurur. İşte bu kaşıklara derviş kaşıkları denir. Derviş kaşıkları kardeşini doyurmak için kullanılır.