2 210
 |
Eski Yunanlıların astronomi tarihine katkıları nelerdir? |
Eski Yunanlılarda astronomi çalışmaları daha çok dünya merkezli evren modeli kuramı etrafında şekillenmiştir.
Eski Yunanlılar
Yunan Medeniyeti (MÖ 1200 - MÖ 337), Yunanistan'da kurulmuş bir ilkçağ medeniyetidir.
İyonya, Persler tarafından işgal edildiğinde Pisagor gibi birçok bilgin Yunan Yarımadası’na yerleşmiştir. Böylece İyonya'daki astronomi bilgisi de diğer bölgelere yayılmıştır. Yunanlıların Perslere karşı kazandıkları zafer Atina'daki refahı ve dolayısıyla düşünce ortamını etkilemiştir.
Anaksagoras
Anaksagoras (MÖ 500 - MÖ 428), ayın parlaklığının nedeninin güneş olduğunu, ay tutulmasının ayın dünyanın gölgesine girdiğinde, güneş tutulmasının ayın güneşi gölgelediğinde oluştuğunu söyleyen ilk düşünürdür.
Meton
Meton MÖ 432 yılında daha sonraları adına Meton Döngüsü denen 19 güneş döngüsünün (güneş yılı) 235 ay döngüsüne eşit olduğunu keşfetmiştir.
Platon (Eflatun)
Platon (MÖ 348 - MÖ 428) kendisinden önceki birçok İyonyalı düşünürlerle aynı görüşteydi: evren kendiliğinden bir kaos olarak var oldu ve ardından doğaüstü bir güç matematiksel bir plan dahilinde bu kaosu evrene dönüştürdü. Platon, Pisagorculuk ekolünü destekler şekilde, gökcisimlerinin hareketlerinin biçimlerin en kusursuzu olan daire şeklinde ve mükemmel olduğunu ileri sürmüştür. Bu nedenle Platon, yapılan gözlemlerde keşfedilen düzensiz hareketleri yanılsama olarak görüyordu.
Platon bu düşüncesi nedeniyle gökyüzünü geometri problemi çözmek olarak görmüş ve gözlem yapmamıştır.
Eudoxus
Eudoxus (MÖ 390 - MÖ 337), Planton ile benzer şekilde düşünmüştür, bu fikri daire ve yaylardan oluşan dünya merkezli evren modeli kuramına dönüştürmüştür.
Bu kuram, bütün gökcisimlerinin dünyadan sabit uzaklıkta yer aldığı düşüncesine dayandığı için, örneğin Mars ve Venüs'ün parlaklıklarının zaman zaman değişmesini açıklayamıyordu.
Heraklit
Heraklit (MÖ 387 - MÖ 312), Eudoxus'un modelindeki hatayı gidermek için gezegenlerin güneşin etrafında dairesel yörüngeler üzerinde döndüklerini ileri sürmüştür.
Aristo
Aristo (MÖ 384- MÖ 322) da çağdaşları gibi yeryüzünün evrenin merkezinde olduğunu düşünüyordu. Dünya toprak, su, ateş, hava elementlerinden oluşuyordu. Gökteki cisimler ise beşinci element olan ebedi, kusursuz, değişime uğramaz, bozulmaz esir maddesinden oluşuyordu. Dünyadan uzaklaştıkça kusursuzluk artıyordu.
Aristo'ya göre, Eudoxus'un eş merkezli küreler kuramı olarak da bilinen modelinde en dıştaki küreyi Tanrı hareket ettiriyor ve her küre bir alttaki küreye hareketini aktarıyordu.
Aristo, bütün gökcisimlerinin hareketini gözlem ve ispata dayanmayan kurgusal düşüncelere dayandırmıştı. Bilim insanları yirmi yüzyıl boyunca, Kepler Yasaları buluncaya dek, bu yanlış kurgusal düşünceyi ispat etmek için uğraşmıştır.
Yunan Medeniyeti (MÖ 1200 - MÖ 337), Yunanistan'da kurulmuş bir ilkçağ medeniyetidir.
İyonya, Persler tarafından işgal edildiğinde Pisagor gibi birçok bilgin Yunan Yarımadası’na yerleşmiştir. Böylece İyonya'daki astronomi bilgisi de diğer bölgelere yayılmıştır. Yunanlıların Perslere karşı kazandıkları zafer Atina'daki refahı ve dolayısıyla düşünce ortamını etkilemiştir.
Anaksagoras
Anaksagoras (MÖ 500 - MÖ 428), ayın parlaklığının nedeninin güneş olduğunu, ay tutulmasının ayın dünyanın gölgesine girdiğinde, güneş tutulmasının ayın güneşi gölgelediğinde oluştuğunu söyleyen ilk düşünürdür.
Meton
Meton MÖ 432 yılında daha sonraları adına Meton Döngüsü denen 19 güneş döngüsünün (güneş yılı) 235 ay döngüsüne eşit olduğunu keşfetmiştir.
Platon (Eflatun)
Platon (MÖ 348 - MÖ 428) kendisinden önceki birçok İyonyalı düşünürlerle aynı görüşteydi: evren kendiliğinden bir kaos olarak var oldu ve ardından doğaüstü bir güç matematiksel bir plan dahilinde bu kaosu evrene dönüştürdü. Platon, Pisagorculuk ekolünü destekler şekilde, gökcisimlerinin hareketlerinin biçimlerin en kusursuzu olan daire şeklinde ve mükemmel olduğunu ileri sürmüştür. Bu nedenle Platon, yapılan gözlemlerde keşfedilen düzensiz hareketleri yanılsama olarak görüyordu.
Platon bu düşüncesi nedeniyle gökyüzünü geometri problemi çözmek olarak görmüş ve gözlem yapmamıştır.
Eudoxus
Eudoxus (MÖ 390 - MÖ 337), Planton ile benzer şekilde düşünmüştür, bu fikri daire ve yaylardan oluşan dünya merkezli evren modeli kuramına dönüştürmüştür.
Bu kuram, bütün gökcisimlerinin dünyadan sabit uzaklıkta yer aldığı düşüncesine dayandığı için, örneğin Mars ve Venüs'ün parlaklıklarının zaman zaman değişmesini açıklayamıyordu.
Heraklit
Heraklit (MÖ 387 - MÖ 312), Eudoxus'un modelindeki hatayı gidermek için gezegenlerin güneşin etrafında dairesel yörüngeler üzerinde döndüklerini ileri sürmüştür.
Aristo
Aristo (MÖ 384- MÖ 322) da çağdaşları gibi yeryüzünün evrenin merkezinde olduğunu düşünüyordu. Dünya toprak, su, ateş, hava elementlerinden oluşuyordu. Gökteki cisimler ise beşinci element olan ebedi, kusursuz, değişime uğramaz, bozulmaz esir maddesinden oluşuyordu. Dünyadan uzaklaştıkça kusursuzluk artıyordu.
Aristo'ya göre, Eudoxus'un eş merkezli küreler kuramı olarak da bilinen modelinde en dıştaki küreyi Tanrı hareket ettiriyor ve her küre bir alttaki küreye hareketini aktarıyordu.
Aristo, bütün gökcisimlerinin hareketini gözlem ve ispata dayanmayan kurgusal düşüncelere dayandırmıştı. Bilim insanları yirmi yüzyıl boyunca, Kepler Yasaları buluncaya dek, bu yanlış kurgusal düşünceyi ispat etmek için uğraşmıştır.
Bu alana not ekleyebilirsiniz.
Başka bir sorunuz mu var?
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış.
